Met de officiêle herdenkingen in Born en Grevenbicht op vrijdag 8 november en op de Algemene Begraafplaats in Sittard op zaterdag 9 november is het herdenkingsweekend van het Klaprooscomité Sittard begonnen.
Op de foto ziet u hoe het comité en enkele andere aanwezigen aandachtig luisteren naar de Anglicaanse dominee, die naast de op de Algemene Begraafplaats gelegen 20 Britse graven staat, en die aanwezigen toespreekt.
Na toespraak en gebed werden een krans en bloemen gelegd. Deze ceremonie werd traditioneel afgesloten met The Last Post en Reveille op trompet.
Daarna werd ook nog even stil gestaan bij het graf van erevoorzitter Mimi Corbeij, die vanaf de oorlog de herdenkingen in Sittard leidde, en bij de graven van Nederlandse militairen, verzetsmensen en burgerslachtoffers.
Inmiddels waren ook onze speciale gasten uit Newcastle in Sittard gearriveerd. De familie Graham (moeder Dorothy en zoon Geoff ) stonden om 15.20 uur op het station. Na een kort verblijf in hun hotel bezochten ze als eerste het graf van hun schoonvader / grootvader, voor hen een zeer persoonlijk en emotioneel moment. Daarna maakten leden van het comité een rondrit met hen langs Havert en Schalbruch, waar in de open vlakte hun familielid destijds op 18 januari 1945 sneuvelde. Het gezelschap kreeg van een Sittardse student deskundige tekst en uitleg met behulp van een originele landkaart, bijv. over de weg die de militairen toen zijn gegaan en waar zij met het materieel in het veld kwamen vast te zitten en onder vuur geraakten.
De dag werd afgesloten met een bezoekje aan een privé-collectie van bodemvondsten uit dat oorlogsgebied en een gezamenlijk drankje in de lobby van het hotel.
Geoff Graham was verguld met het cadeautje dat hij kreeg: een van het typenummer voorziene granaatschelf uit WO II , die nabij Schalbruch is gevonden.
Vandaag werd ook een antwoord verkregen op de vragen die een aantal mensen ons stelde:
Waarom zijn er op andere begraafplaatsen dan het officiële kerkhof in Sittard soldaten begraven? Waarom zijn zij nooit overgebracht naar die Britse begraafplaats?
Het antwoord kregen wij van de Britse strijdkrachten zelf:
Wanneer Britse militairen eenmaal op een kerkhof zijn begraven dan worden ze in beginsel niet meer verplaatst.
De soldaten, die begraven zijn op de Algemene Begraafplaats in Sittard, waren gesneuveld voordat de Britse begraafplaats tot stand kwam (november / december 1944). Dat kerkhof werd noodzakelijk door de vele slachtoffers tijdens operatie Blackcock, die men niet allemaal meer op de Algemene Begraafplaats een plaats kon geven. Er werd besloten een eigen kerkhof te stichten. De op de Algemene Begraafplaats gelegen graven werden echter niet meer overgebracht naar die nieuwere begraafplaats. Tot verdriet van een aantal van hun nabestaanden. Deze gesneuvelde mannen worden echter wel jaarlijks met een aparte ceremonie op zaterdag herdacht.
Na de oorlog werd wel eens verzocht een graf over te brengen naar het thuisland. Dit gebeurde niet. Er is zelfs van 2 militairen op de Britse begraafplaats in Ophoven de as van hun echtgenotes bijgezet in hun graf in Sittard, zodat ze in elk geval een gezamenlijk graf hebben.
Een andere vraag die we krijgen is: Waarom zijn jullie officieel en andere niet?
De Stichting Oorlogsgravencomité Sittard is de rechtsopvolger onder algemene titel van een afdeling van het Nationaal Oorlogsgravencomité, dat destijds door het Ministerie van Oorlogszaken in het leven was geroepen. Bovendien heeft geen enkele andere organisatie binnen de Gemeente Sittard-Geleen toestemming (tot het houden van herdenkingsdiensten bij Britse oorlogsgraven) van de Commonwealth Wargraves Committee (CWGC), het officiële Britse orgaan dat hun begraafplaatsen en graven beheert.
Het stichtingsbestuur is van mening dat de organisatie van herdenkingen centraal en volgens protocol moet worden geregeld en niet in het wilde weg versnipperd dient te gebeuren. Herdenking is een serieuze zaak, die niet mag worden geassocieerd met festiviteiten of oorlogsliefhebberij.
